رادیو نپال

رادیو نپال

رادیو نپال از مهمترین رسانه های جمعی در کشور نپال می باشد. همانطور که پیشتر در مقاله رسانه های جمعی نپال توضیح داده شده است؛  دو چشم انداز رسانه ای مهم در نپال رادیو و روزنامه است.

اولین رادیو دولتی نپال در زمان تأسیس خود در سال 1951 تا 1997 از انحصار بازار برخوردار بود. دولت در آن دوره، مراکز پخش را در هر پنج منطقه ایجاد کرد و تقریباً از طریق امواج کوتاه و متوسط ​​خود به کل مردم نپال دسترسی داشت. در تاریخ می 1997 زمانی که اولین ایستگاه رادیویی مستقل – رادیو ساگارماتا – به عنوان یک رادیو FM اجتماعی که توسط انجمن خبرنگاران محیط زیست نپال اداره می شد شروع به کار کرد، انحصار دولتی رادیو شکسته شد.

این خبر آغاز جدیدی در چشم انداز رسانه ای نپال بود که راه هایی را برای دیگر ایستگاه های رادیویی FM اجتماعی و خصوصی هموار کرد.

نقش رادیو در نپال

رادیو نپال در تاریخ رسانه های جمعی تا به امروز در تحولات اجتماعی و کمک به جوامع محروم از طریق اطلاع رسانی، آموزش و توانمندسازی بسیار مهم بوده اند. از آنجایی که هزینه عملیات رادیویی کم است و مردم برای گوش دادن به رادیو، که رسانه ای مناسب برای افراد بی سواد نیز می باشد، هزینه های مکرر ندارند، رادیو تاثیرگذارترین و در دسترس ترین رسانه در نپال محسوب می شود.

نقشی که رادیوهای اجتماعی ایفا کرده اند از سراسر کشور مورد تحسین قرار گرفته است. در آگوست 2017، معاون رئیس جمهور ناندا کیشور پون، در طی سخنرانی افتتاحیه خود گفت: “رادیوهای اجتماعی صدای مردم هستند… تمرکز رادیوهای اجتماعی ارائه اخبار دقیق و معتبر به جوامع روستایی است.”

نظرسنجی ها در سال 2016 نشان می دهد که 59 درصد از خانواده ها دارای دستگاه های رادیویی هستند. در حالی که 98 درصد از خانواده ها تلفن همراه دارند. تلفن های همراه ابزارهای مهمی برای گوش دادن به رادیو هستند زیرا 69 درصد از افرادی که به رادیو گوش می دهند با تلفن همراه به آن گوش می دهند.

بیش از نیمی از مردم نپال هر روز به برنامه های رادیویی گوش می دهند. سهم درآمد تبلیغاتی رادیوها در نپال در سال 2011 حدود 17 درصد از کل بودجه تبلیغاتی بود. این رقم اما داده ها تبلیغات محلی را که ایستگاه های رادیویی خودشان در سطح محلی جمع آوری می کنند، شامل نمی شود.

یکی دیگر از جنبه های مهم رادیوها در نپال این است که ایستگاه های رادیویی خصوصی مجاز به پخش اخبار و برنامه های خبری هستند. نپال تنها کشوری در منطقه جنوب آسیا است که به ایستگاه های رادیویی خصوصی اجازه پخش اخبار را می دهد.

تعداد ایستگاه های رادیویی

در دو دهه پس از تأسیس اولین ایستگاه رادیویی مستقل، وزارت اطلاعات و ارتباطات نپال، مجوز 736 ایستگاه رادیویی FM را صادر کرده است. چهل و هشت مورد از آنها در دره کاتماندو قرار دارند و بقیه در سراسر کشور پراکنده شده اند. به گفته انجمن پخش‌کنندگان رادیویی اجتماعی نپال، حداقل 314 مورد از این ایستگاه‌های رادیویی، ایستگاه‌های رادیویی محلی هستند.

مهمترین رادیوهای نپال

به جز رادیو دولتی نپال، رادیو کانتیپور و ایمیج اف ام از دیگر بازیگران اصلی رادیو نپال می باشند. کپیتال اف ام نیز نقش کوچکتری را نسبت به دو شبکه رادیویی اصلی ایفا می کند.

  1. رادیو کانتی‌پور بزرگ‌ترین خانه رسانه‌ای نپال، کانتیپور مدیا گروپ ادعا می‌کند با راه‌اندازی 8 ایستگاه رادیویی مجزا در سراسر نپال که همه برنامه‌ها را از ایستگاه کاتماندو پخش می‌کنند، به 75 درصد جمعیت دسترسی دارد.
  2. ایمیج اف ام دارای 7 ایستگاه در سراسر نپال است.
  3.  کپیتال اف ام  دارای 3 ایستگاه در سه شهر بزرگ است.
error: لطفا مقاله را به اشتراک بگذارید.