سرنگونی سلطنت نپال

سرنگونی سلطنت نپال با شورش مائوئیست ها همراه بود. تاریخ نپال و زندگی سیاسی این کشور در دهه ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ با بی ثباتی و کشمکش های طولانی بین سلطنت و مائوئیست ها برای دستیابی به قدرت همراه بود. در همین حال ، گروهی از شورشیان مائوئیست در دهه ۱۹۹۰ ظهور کردند و به سرعت از نظر تعداد و قدرت رشد کردند. شورشیان اغلب از تاکتیک های خشونت آمیز برای برخورداری حمایت از فقرای روستایی استفاده می کردند و طرفدار سرنگونی سلطنت نپال بودند. در اوایل قرن بیست و یکم مائوئیست ها نه تنها تهدیدی جدی برای دولت محسوب می شدند بلکه عملاً کشور را به سمت یک جنگ داخلی تمام عیار سوق دادند.

کشته شدن پادشاه و اکثر اعضای خانواده سلطنتی در سال ۲۰۰۱ توسط ولیعهد (که همچنین در اثر زخمهای ناشی، خود نیزدرگذشت) تنش ها را بیشتر کرد و پس از کشتار، کویرالا، که سومین دوره نخست وزیری خود را می گذراند، مجبور به استعفا شد. دئوبا، جانشین کویرالا شد. او برای ماه های طولانی سعی کرد تا از راه گفتگو آرامش را به نپال بازگرداند ولی پس از اینکه ماه ها مذاکرات صلح قطع شد وی برای سرکوب مائوئیست ها از ایالات متحده کمک گرفت.

در همین حال پادشاه جدید، برادر بیرندرا، گیانندرا، در دفاع از سلطنت نقش فعالی داشت. از جمله تحمیل حاكمیت مستقیم در سال ۲۰۰۵. پس از احیای مجدد پارلمان در آپریل ۲۰۰۶، كویرالا برای چهارمین بار نخست وزیر شد. بعداً در همان سال دولت نپال و شورش مائوئیستی توافق نامه صلح با واسطه سازمان ملل را امضا کردند که نمایندگی موقت مائوئیست ها را در شورای وزیران را پیش بینی می کرد.

طبق این توافق نامه، حضور ارتش شورشیان را به اردوگاه ها محدود می کرد و مائوئیست ها و ارتش نپال را به تقسیم برابر اسلحه موجود در کانتینر ها و انبارهای مهمات زیر نظر سازمان ملل موظف نمود .

سانحه ی کوه اورست

تنها پس از دو ماه قدرت، دولت کویرالا مجبور شد در اواسط آوریل با سانحه ی دلخراش بهمن در کوه اورست برخورد کند. این سانحه منجر به کشته شدن ۱۶ شرپا شد. دولت کویرلا در فصل کوهنوردی، صعود و ترکینگ را تعطیل کرد و باعث اعتراض گسترده خانواده های کشته شدگان شد.

در ادامه فاجعه های بیشتری به وجود آمد – رانش زمین در اوایل ماه اوت که منجر به یکی از تلخ ترین خاطرات در تاریخ نپال می باشد که در طی آن۱۵۶ نفر جان خود را از دست دادند، سیل در اواخر آن ماه منجر به کشته شدن ۱۰۲ نفر دیگر شد و یک طوفان برفی در منطقه آناپورنا در ماه اکتبر باعث کشته شدن دهها کوهنورد شد و در هر مورد دولت به دلیل پاسخ ضعیف به بحران ها هرچه بیشتر از حمایت مردم فاصله می گرفت.

زلزله ی دلخراش ۲۵ آوریل ۲۰۱۵ (بیش از ۹۰۰۰ نفر کشته و ۱۶۸۰۰ نفر زخمی) و سرنگونی سلطنت نپال

با این حال، این حوادث در مقایسه با فاجعه ای که در نپال در ۲۵ آوریل ۲۰۱۵ رخ داد بسیار کمرنگ بود. فاجعه یی با ابعاد غیر قابل توصیف.

زلزله یی به بزرگی ۷.۸ ریشتر در حدود ۵۰ مایلی (۸۰ کیلومتری) شمال غربی کاتماندو رخ داد و باعث مرگ و ویرانی گسترده شد. برآورد اولیه به زودی به هزاران نفر افزایش یافت. هزاران نفر دیگر زخمی شده – با پاک سازی آوار در کاتماندو و سایر شهرها و نیروهای امدادی به دیگرشهرها و روستاهای دور افتاده رسیدند. خسارات وارده به ساختمانها و زیرساخت ها بسیار گسترده بود.  بسیاری از بناهای تاریخی و دیدنی های کاتماندو که در فهرست میراث جهانی یونسکو گنجانده شده بودند (تعیین شده در سال ۱۹۷۹) تخریب شده یا به شدت آسیب دیدند.

علاوه بر این، این زمین لرزه باعث بهمن هایی در کوه اورست شد. این رخداد منجر به کشته شدن ۱۹ نفر شد. بنابراین تعداد کشته شدگان فراتر رفت و ده ها نفر دیگر زخمی شدند. پس لرزه های زیادی پس از زمین لرزه اولیه رخ داد. از جمله زمین لرزه یی ۷.۳ ریشتری در ۱۲ می در حوالی مرز تبت در غرب اورست. در مجموع ، در این دو زمین لرزه حدود ۹۰۰۰ نفر کشته و نزدیک به ۱۶۸۰۰ نفر دیگر زخمی شدند. این زمین لرزه از و تعداد تلفات آن جزو تلخ ترین اتفاقات در تاریخ نپال محسوب می شود.

بحران جاری در این کشور در سال ۲۰۱۵ به مذاکرات درباره قانون اساسی جدید کمک کرد. در اواسط سپتامبر پارلمان سرانجام این سند را تصویب کرد. از ۲۰ سپتامبر به اجرا درآمد و نپال را به عنوان جمهوری سکولار به سبک فدرال تأسیس کرد. بدین شکل سرنگونی سلطنت نپال شکل گرفت.