مطبوعات و رسانه های جمعی نپال
رسانه های جمعی نپال با دو چشم انداز رسانه ای مهم رادیو و روزنامه مشخص می شود. با این حال، تعداد فزاینده ایستگاه‌های تلویزیونی و رسانه‌های خبری دیجیتال همگی در حال تغییر پویایی چشم‌انداز رسانه های جمعی در نپال هستند. بیش از صد کانال تلویزیونی مجوز فعالیت در کشوری با 29 میلیون نفر جمعیت را دریافت کرده اند. بسیاری بر این باورند که تلویزیون ها، به ویژه بولتن های خبری پربیننده، مخاطبان زیادی دارند. اما تنها حدود 20 درصد از کل هزینه های تبلیغات را دریافت می کنند. اکثر ایستگاه های تلویزیونی بر برنامه های مبتنی بر اخبار تمرکز می کنند زیرا تولید آنها در استودیو نسبتاً ارزان تر و آسان تر است.
ضریب نفوذ اینترنت در سال‌های اخیر افزایش چشمگیری داشته است و مصرف اخبار آنلاین به دلیل محبوبیت رسانه‌های اجتماعی و در دسترس بودن گوشی‌های هوشمند افزایش مشابهی داشته است.
رسانه های جمعی نپال – رادیو
رادیو نپال متعلق به دولت است و برنامه ها را به زبان های مختلف نپالی و زبان انگلیسی پخش می کند. در سال 2008، در مقاله ای با عنوان رادیو و تغییرات سیاسی اخیر در نپال، مفسر رسانه ای پراتیوش اونتا، پوشش گسترده رادیو، دسترسی مردمان نپال به رادیو و کثرت زبان پخش را به عنوان دلایل اصلی محبوبیت رادیو به عنوان یک رسانه جمعی ذکر کرد. بدری پائودیال، محقق رسانه، نیز در سال 2013 به مقاله پخش رادیویی اشاره کرد. “دسترسی و عملکرد سرویس رادیویی در نپال به عنوان یک رسانه اطلاعاتی قوی، محبوب و معتبر با تعداد زیادی از شنوندگان تاسیس شده است”.روزنامه های نپال
روزنامه ها به زبان نپالی و به زبان انگلیسی منتشر می شوند. این روزنامه ها از نظر لحنی غالباً پر شور هستند و از نظر کارکنان با بودجه ضعیف کار می کنند. این روزنامه ها عمدتاً در دره کاتماندو و شهرهای اطراف مانند پاتان، باکتاپور، تیمی، پخارا به فروش می رسند. بنابراین تأثیر بیشتری بر مسائل سیاسی دارند. خوانندگان روزنامه و تعداد روزنامه‌های چاپی در حال افزایش است. این روزنامه‌ها برای کسب درآمد در یک اقتصاد کوچک و شکننده برای دریافت تبلیغات بیشتر رقابت فراوان می‌کنند. بازار تبلیغات سالانه تقریباً 40 میلیون یورو تخمین زده می شود. خوانندگان روزنامه های نپال برای پوشش کامل تر اخبار جهانی و ملی به مطبوعات خارجی با اعتماد بیشتری نگاه می کنند. با توجه به اینکه بسیاری از این روزنامه ها سودآور نیستند؛ اتهامات خاموشی نیز وجود دارد. گفتنی است تاریخ مطبوعاتی نپال دارای فرازو نشیب های بسیاری است.تلویزیون
همانند رادیو، تلویزیون دولتی نپال نیز از سال 1984 تا زمانی که ایستگاه‌های تلویزیون خصوصی شروع به پخش در سال 2003 کردند، از انحصار کامل برخوردار بود. کانال نپال به عنوان اولین کانال تلویزیونی ماهواره‌ای نپال شروع به کار کرد. تلویزیون کانتیپور و کانال تصویر در سال 2003 به عنوان کانال‌های تلویزیونی زمینی پخش شدند. 117 کانال تلویزیونی در نپال دارای مجوز می باشند. در بین این 71 کانال تلویزیون کابلی فقط از طریق کابل پخش می شود، در حالی که سه کانال از طریق سیستم مستقیم به خانه (DTH) و چهار کانال دیجیتال زمینی توزیع می شوند. از میان تمام آن کانال های دارای مجوز، 42 کانال در دره کاتماندو مستقر هستند. نظرسنجی در سال 2017 نشان می‌دهد که 72 درصد خانواده‌ها در نپال تلویزیون دارند و نزدیک به 60 درصد مردم هر روز تلویزیون تماشا می‌کنند. سهم درآمد تبلیغاتی تلویزیون ها در سال 2011 حدود 20 درصد بود. تلویزیون دولتی نپال با 38 درصد سهم بیننده همچنان محبوب ترین است، در حالی که تلویزیون کانتیپور از سهم بیننده 27 درصدی برخوردار است. سایر ایستگاه‌های تلویزیونی سهام جزئی دریافت می‌کنند. AP1 HD، اولین کانال با کیفیت نپال، بازیکن جدید در بازار است و با ارائه یک برنامه امتیاز بین المللی – Nepal Idol، محبوبیت پیدا کرده است.
روزنامه های نپال
روزنامه های نپال روزنامه‌های نپال بیش از صد سال سابقه دارند. در تاریخ مطبوعات نپال اولین روزنامه دولتی در سال 1886 با نام “گورخا پاترا” راه‌اندازی شد. اما اولین روزنامه تجاری خصوصی در سال 1993 شروع به انتشار کرد. از آن زمان تا به امروز برخلاف...
رادیو نپال
رادیو نپال رادیو نپال از مهمترین رسانه های جمعی در کشور نپال می باشد. همانطور که پیشتر در مقاله رسانه های جمعی نپال توضیح داده شده است؛ دو چشم انداز رسانه ای مهم در نپال رادیو و روزنامه است. اولین رادیو دولتی نپال در زمان تأسیس...
تاریخ مطبوعات نپال
تاریخچه مطبوعات و رسانه های جمعی نپال تاریخ مطبوعات نپال به سال 1851، زمانی که نخست‌وزیر رانا، جونگ بهادر رانا، یک دستگاه چاپ را فراهم آورد باز می گردد. اگرچه در سال 1886 روزنامه دولتی، گورخا پاترا، راه‌اندازی شد اما تاریخ عملی آن در دهه 1950...