جدول مطالب

ازدواج در نپال

ازدواج در نپال زمان بسیار زیادی را طلب می کند. خواستگاری در نپال اغلب چندین سال طول می کشد. ممکن است مدت زیادی طول بکشد تا یک زوج نامزدی را قطعی کنند و خانواده ها به توافق برسند و اجازه ازدواج در نپال را به آن ها بدهند. هم ازدواج های ترتیب داده شده و هم ازدواج های «عشقی» در نپال رایج هستند. به طور سنتی، خواستگار و والدینش به خانه یک دختر می‌آیند و در مورد ازدواج احتمالی با والدین او صحبت می‌کنند. مراسم ازدواج عموماً بسیار مجلل است و روزهای زیادی با صدها مهمان به طول می انجامد.

قوانین رسمی و غیررسمی مربوط به ازدواج در نپال بین مناطق، گروه های قومی و کاست ها به طور قابل توجهی متفاوت است. به عنوان مثال، گورونگ ها ازدواج با پسر عموزاده را مجاز می دانند در حالی که بسیاری از برهمن ها آن را در هندوئیسم ممنوع می دانند. مردم معمولاً به گروه اجتماعی-اقتصادی، طبقه یا قومیت خود نگاه می کنند تا شرکای عاطفی خود را انتخاب کنند.

طلاق به عنوان آخرین راه حل در نظر گرفته می شود و معمولاً از آن اجتناب می شود. بیشتر اتفاق می افتد که یک زوج به طور دائم از هم جدا شوند در حالی که به طور قانونی ثبت طلاق نکرده اند. مرد دیگر نمی تواند زن خود را به دلیل ناتوانی در بچه دار شدن طلاق دهد، اما سایر دلایل تبعیض آمیز برای طلاق همچنان مجاز است.

نام گذاری کودکان پس از ازدواج در نپال

اسامی کودکان عموما توسط مسن ترین اعضای خانواده های نپالی اعلام می شود. برای هندوهای نپالی، کودکان در یازدهمین روز پس از تولد در مراسمی به نام «نواران» نامگذاری می‌شوند. یک پیشوای مذهبی از خانه بازدید می کند تا با توجه به جزئیات تولد نوزاد و طالع بینی مربوطه، نامی را به کودک بدهد.
اسامی نپالی معمولا از سانسکریت و پالی می آیند. هر نامی اهمیت و معنای خاص خود را دارد. نام گذاری افراد با نام های خدایان بسیار رایج می باشد و برخی از نام ها نیز منعکس کننده زیبایی های نپال هستند. به عنوان مثال، هیمالیا یک نام رایج نپالی است که به کوه های پوشیده از برف ترجمه می شود.
بسیاری از نپالی ها از قومیت یا نام کاست خود به عنوان نام خانوادگی خود استفاده می کنند.