سادو کیست
سادو به مردان مقدس آیین هندو گفته می شود که به دنبال رهایی و رستگاری، ترک دنیا میکنند. آنها موهایشان را نمی تراشند و به عوامل طبیعی خلقتشان دست نمی زنند و با بدنی عریان و دور از اجتماع زندگی میکنند. زنان سادو را ”سادوی” می نامند.
در هندوئیسم، سادو به لحاظ لغوی به معنی خوب، مرد خوب یا مرد مقدس است. در آئین هندوئیسم سادو و سادوی به افراد تارک دنیا گفته می شود که زندگی دور از مردم را انتخاب کرده و بر اعمال و رفتار روحانی خود تمرکز دارند.سادو و سادوی در واقع افراد مذهبی و مرتاض ها هستند.
اغلب سادو ها، مرتاض یوگی هستند، ولی همه یوگی ها، سادو نیستند. سادو به افرادی اطلاق می شود که به دنبال رهایی (موکشا) از رنج ها و دلبستگیهای دنیا هستند. زندگی سادو چهارمین مرحله حیات آنها (آسارما) است که از طریق مراقبه (آرامش ذهن و تعمق) حاصل می شود.
سادو به ”اوراگیا” متعهد است و میل به ترک دنیا و قطع ارتباط با خانواده، جامعه و زمین را دارد. مراحل اول آموزش سادو، شاگردی گورو(سادگورو)است تا دانش متعالی را بی آموزد. پس از آن گورو یا استاد خود را ترک کرده با هدف رستگاری و رهایی از تمامی امیال و خواسته های دنیوی به نیایش و مراقبه می پردازد.
سادو ها در مراسمات لباس زرد زعفرانی رنگ می پوشند که نشانه ی اتحاد مجدد آنهاست. از مهمترین مراسمی که به گردهمایی سادوها می انجامد، جشنواره مذهبی ماها شیواراتری است که سالانه برای تکریم لرد شیوا برگزار میشود.
معنای تحتالفظی این عبارت «شب بزرگ شیوا» میباشد و هر سال در شب سیزدهم، روز چهاردهم ماه ماگها یا فالگونا (بر پایه تقویم هندو) جشن گرفته میشود. معبد پاشوپاتینات (در کاتماندو پایتخت نپال) یکی از مهمترین معبدهای لرد شیوا، میزبان بزرگترین گردهمایی سادوها در ماهاشیوارتری است. سادوها و پیروان لرد شیوا در تمام طول شب مشغول پایکوبی و عبادت لردشیوا می شوند و با خواندن مانتراهایی که در مدح و ستایش لرد شیواست، شب را سحر می کنند.
مصرف ماری جو.آ.نا در روز ماها شیواراتری بنا به عقایدی که ریشه در اساطیر و داستان های هندویسم دارد آزاد می باشد و آن را حاصل تلاش لرد شیوا برای نجات زمین می دانند.
تریپوندرا، اشاره به سه خط افقی از خاکستر مقدس دارد که سادوها بر روی پیشانی خود میکشند که سمبل دانایی معنوی، خلوص، توبه و طلب بخشایش است (تمرین معنوی یوگا). تریپوندرا همچنین میتوانند سمبل چشم سوم لرد شیوا نیز باشد.
یوگی ها باید بر شش شیطان درون خود غلبه کنند:
- شهوت
- خشم
- آز
- دلبستگی به مادیات
- غرور
- حسد
یوگی ها تمام زندگی خود را وقف عبادت، تعمق و رسیدن به حقیقت کرده و از تمام لذت های مادی و زندگی زمینی دل می کنند . به همین دلیل یوگی ها عموما برهنه و عاری از لباس و زینت هستند. هرگز ازدواج نمی کنند و به شدت از شهوات و هرگونه میل جنسی و هم نشینی با جنس مخالف دوری می کنند.
سادو ها شخصیت شناسی قوی دارند و بسیاری از گردشگران و پبروان هندو برای کف شناسی و چهره شناسی به آن ها مراجعه می کنند. مرتاض ها گاهی عهدهای خاصی بر خود واجب می کنند؛ مانند این که هرگز از یک پای خود استفاده نکنند، یا این که یک دست خود را برای ماه ها یا سال ها در هوا نگهدارند.
یوگی ها گاهی اوقات از بدن خود همانند یک بوم نقاشی برای روایت حالت معنوی خود و خدایانی که می پرستند استفاده می کنند. این طرح ها هر کدام راوی داستانی منحصر به فرد هستند و شکل های متفاوتی از رنگ یکپارچه ی ساده تا طرح های پیچیده و افسون کننده را در بر میگیرند.
دیدار از سادوها یکی از دیدنی های نپال محسوب می شود که برای گردشگران جذابیت خاصی دارد.