رقص زیبای فرهنگی سنتی تارو با هنرنمایی دو گروه از مردان و زنان محلی طایفه تارو در کنار یکدیگر اجرا می شود.

رقص تارو بیانگر برخی اصول و روش زندگی مردم تارو در رابطه با کشاورزی، جنگ آوری و فرهنگ خاص این مردم در فرم شعر، آوازخوانی و رقص است که همراه با استفاده از آلات موسیقی محلی برگزار می شود.

در نقاط متفاوتی بخصوص در خانه ی فرهنگی تارو، به تماشای رقص سنتی و زیبای مردمان تارو پرداخت و هرچه بیشتر با فرهنگ زیبای این مردم بومی آشنا شد.

مردم بومی طابقه ” تارو ” چیتوان همراه با پوشش سنتی خود این رقص فرهنگی سنتی را به جرا در می آورند که باعث زیبایی هرجه بیشتر این مراسم فرهنگی می شود.

لباس سنتی و بسیار زیبا و رنگارنگی که زنان ” تارو ” بر تن دارند ” آکرا خادکی” نام دارد و تنها توسط جامعه ” دیمال” دوخته می شود.

این لباس دارای نقوش زیباییست که با چاپ سنتی و بصورت دستی شکل گرفته است.

لباس سنتی یک مرد تارو متشکل از ” مردانی” (دوتی) است که برای پوشانیدن نیم تنه بالایی استفاده می شود و “فاد ” (کاچانی) که برای پوشانیدن نیم تنه ی پایینی مورد استفاده قرار می گیرد.

نام شهر چیتوان از زبان مردم تارو برگرفته شده است.

در زبان تارو “چیت” به معنای “انبوه” و “بان” به معنای “جنگل” است که به مرور زمان در گویش به چیتوان تغییر یافته است.

در بسیاری از روستاهای اطراف شهرهای لومبینی، چیتوان و پارک ملی بردیا با مردم بومی تارو روبرو خواهید شد.

طایفه تارو تقریبا 7% از جمعیت مردم نپال را تشکیل می دهند. 

مردمان “تارو” خود را مردمان جنگل می دانند و قرن هاست که در جنگل های انبوه چیتوان و تالاب های آن به کشاورزی، دامپروی، شکار و ماهیگیری می پردازند.  .

قابل توجه ترین جنبه های محیط زندگی طایقه تارو در چیتوان، ظروف برنجی کنده کاری شده، ایوان های رنگارنگ و دیوارهای بیرونی خانه هایشان است که فقط از مواد موجود محلی مانند خاک رس، گل و علف برای ساخت آن استفاده می کنند.